Gorinchem / Mechelen
Door: ed
19 April 2018 | Frankrijk, Liessies
17 april 2018
Gorinchem / Mechelen-St. kateleine
127 km.
Vanmorgen om half vijf opgestaan en na een snel ontbijt met Annet is mijn fietstocht begonnen.
Om half zes rij ik weg en door een stil en verlaten Gorinchem ga ik naar de brug over de Merwede.
Het filerijden is al begonnen en met een glimlach rijdt ik de groeiende file voorbij.
Via Breda kom ik bij de Mark, het rivierje dat vanaf Breda Belgie instroomt )of andersom….
De ochtendkou is langszaam aan het verdwijnen en in het oosten komt de zon op die snel sterker wordt.
De belgische fietspaden zijn allerbelabbertst en zigzaggend van links naar rechts en kuilen ontwijkend rij ik naar Malle, Zoersel en Zandhoven.
Ondertussen is de zon aardig heet geworden en het zweet staat op mijn voorhoofd. Daarnaast is ook de wind aardig in kracht toegenomen en met een tegenwind van kracht 4 ploeter ik voort.
Vanaf Lier volg ik de Nette een snel stromend riviertje dat er ongezond bruin uitziet. Desalniet te min staan de belgen lekker te vissen, de bruine kleur van het water intresseerd hen schijnbaar niet.
In de verte zie ik uiteindelijk de kerk van Duffel, het teken dat ik mijn eindbestemming ga naderen.
Het laatste stukje bos rij ik snel door en om half drie kan ik, best vermoeid door de tegenwind, de camping van kasteel Roosendael op rijden.
Als ik een plekje heb gevonden trek ik eerst maar een biertje los om het vocht wat aan te vullen. Mijn hoofd is roodgloeiend van de zon en ik wacht maar even met mijn tent op te zetten, dat komt straks wel.
Om vier uur zet ik toch maar mijn tent op en neem een frisse douche. Het fietscafe waar ik gewoonlijk ´s avonds een flink bord spagethie eet is helaas gesloten en ik ben genoodzaakt in het dorp een friterie in te gaan. Op zich geen straf als je weet dat patat met stoofvlees het nationale culinaire hoogstandje van de Belgen is ( helaas bestel ik er majonaise bij die zowel de patat als het stoofvlees met een dikke laag bedekt).
Op mijn gemak hobbel ik na het eten terug naar mijn tent en maak mijn spullen klaar voor de dag van morgen.
Ook hierbij kan een stressmoment niet ontbreken. Als ik mijn laptop opstart weigert hij alle diensten.
Na een paar opstartpogingen heb ik echter verbinding met het computerbrein en kan ik dit verhaal schrijven en de route voor morgen in het GPS laden.
Het is nu acht uur en ik denk dat ik maar naar mijn bedje ga. Mijn hoofd gloeid nog enorm door de zon en morgen beloofd het wederom een mooie dag te worden. Toch maar mijn petje opzetten.
De route van morgen gaat van Mechelen naar Doornik (tounai), wederom een dikke 125 km.
Gorinchem / Mechelen-St. kateleine
127 km.
Vanmorgen om half vijf opgestaan en na een snel ontbijt met Annet is mijn fietstocht begonnen.
Om half zes rij ik weg en door een stil en verlaten Gorinchem ga ik naar de brug over de Merwede.
Het filerijden is al begonnen en met een glimlach rijdt ik de groeiende file voorbij.
Via Breda kom ik bij de Mark, het rivierje dat vanaf Breda Belgie instroomt )of andersom….
De ochtendkou is langszaam aan het verdwijnen en in het oosten komt de zon op die snel sterker wordt.
De belgische fietspaden zijn allerbelabbertst en zigzaggend van links naar rechts en kuilen ontwijkend rij ik naar Malle, Zoersel en Zandhoven.
Ondertussen is de zon aardig heet geworden en het zweet staat op mijn voorhoofd. Daarnaast is ook de wind aardig in kracht toegenomen en met een tegenwind van kracht 4 ploeter ik voort.
Vanaf Lier volg ik de Nette een snel stromend riviertje dat er ongezond bruin uitziet. Desalniet te min staan de belgen lekker te vissen, de bruine kleur van het water intresseerd hen schijnbaar niet.
In de verte zie ik uiteindelijk de kerk van Duffel, het teken dat ik mijn eindbestemming ga naderen.
Het laatste stukje bos rij ik snel door en om half drie kan ik, best vermoeid door de tegenwind, de camping van kasteel Roosendael op rijden.
Als ik een plekje heb gevonden trek ik eerst maar een biertje los om het vocht wat aan te vullen. Mijn hoofd is roodgloeiend van de zon en ik wacht maar even met mijn tent op te zetten, dat komt straks wel.
Om vier uur zet ik toch maar mijn tent op en neem een frisse douche. Het fietscafe waar ik gewoonlijk ´s avonds een flink bord spagethie eet is helaas gesloten en ik ben genoodzaakt in het dorp een friterie in te gaan. Op zich geen straf als je weet dat patat met stoofvlees het nationale culinaire hoogstandje van de Belgen is ( helaas bestel ik er majonaise bij die zowel de patat als het stoofvlees met een dikke laag bedekt).
Op mijn gemak hobbel ik na het eten terug naar mijn tent en maak mijn spullen klaar voor de dag van morgen.
Ook hierbij kan een stressmoment niet ontbreken. Als ik mijn laptop opstart weigert hij alle diensten.
Na een paar opstartpogingen heb ik echter verbinding met het computerbrein en kan ik dit verhaal schrijven en de route voor morgen in het GPS laden.
Het is nu acht uur en ik denk dat ik maar naar mijn bedje ga. Mijn hoofd gloeid nog enorm door de zon en morgen beloofd het wederom een mooie dag te worden. Toch maar mijn petje opzetten.
De route van morgen gaat van Mechelen naar Doornik (tounai), wederom een dikke 125 km.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
