Pamplona
Door: Ed
04 Mei 2018 | Spanje, Pamplona
4 mei 2018
Roncesvalles - Pamplona
55 km
Na een nachtelijk onderbreking om Annet wakker te bellen sta ik om 7 uur op.
Het waait erg hard, de tent gaat behoorlijk te keer en het is steenkoud. De sneeuw van de Pyreneeën koelt de wind af tot onder het vriespunt.
Ik eet mijn ontbijt dat bestaat uit de restanten van gisteravond en begin na het schrijven van mijn verhaal van gisteren aan het opruimen van mijn spullen. Gisteravond ben ik met kleren en al gaan slapen omdat het zo koud was, hierdoor kon ik de moed niet meer vinden om m’n verhaal te maken.
Terwijl ik zit te eten kijk ik wat rond in de tent en besluit dat dit de Zwanenzang voor de tent betekend. Ik zal hem straks oprollen en gelijk met het grondzeil eervol ten grave dragen ( in de container dus). In de afgelopen twee weken is de tent behoorlijk vies geworden, ik moet hem nu nat inpakken waardoor hij nog drie weken ingepakt moet blijven en hier en daar is hij beschadigd en uiteindelijk heeft hij na 15 jaar trouwe dienst zijn geld wel opgebracht.
In de koude snijdende wind ruim ik dus mijn spullen op en ga daarna op pad om mijn laatste kilometers te rijden.
De eerste helft is het nog steeds klimmen en rij door kleine Spaanse bergdorpjes. Heel kneuterig en bloembakken aan de balkonnetjes. De koeien staan op de groene heuvels met koebellen om.
Ik rij langs kleine stroompjes en watervalletjes en de bermen staan ook hier vol met voorjaarsbloeier.
Ondanks dat de zon is gaan schijnen is de wind nog behoorlijk koud, het is een geluk dat deze uit het noorden komt en ik hem dus in de rug heb.
Naarmate ik uit de Pyreneeën rij wordt het langzaam warmer.
In het begin van de middag rij ik de voorsteden van Pamplona binnen. Het hotel is echter aan de kant van het vliegveld en ik zal dus volledig door de stad moeten rijden.
Op een gegeven moment ben ik het hotel op 1 km genaderd en sta met m’n fiets voor een brede rijksweg. Waar ik ook kijk, ik zie geen mogelijkheid om hier overheen te komen. Nu weet ik dat in sommige gevallen het toegestaan is om op de grote weg te rijden, echter deze zijn wel heel erg druk.
Ik rij wat rond en probeer op verschillende manieren een viaduct te vinden helaas alles lijk te druk voor de fiets. Ondertussen heeft Annet gebeld dat ze in het hotel is gearriveerd.
Op een gegeven moment na een uur te hebben aangerommeld is m’n geduld op en ik rij met groot bravoure de grote weg op en steek een viaduct over, het verkeer gaat aan alle kanten langs me heen maar niemand toetert dus het zal wel goed zijn.
Heelhuids kom ik aan de andere kant van de rijksweg en kan m’n laatste stukje naar het hotel rijden.
Als ik in het hotel aankom zie ik na een kleine drie weken Annet weer. Ze heeft de kamer al en ik zet al m’n spullen in de gang.
De dame achter de balie geeft aan waar ik m’n fiets kan stallen tot dat deze opgehaald wordt door de koerierdienst. Voor de zekerheid bel ik hen nog even in Nederland op om te vragen of het allemaal wel goed gaat komen.
Na dat ik me heb opgeknapt gaan we een stukje lopen om te kijken of we ergens iets kunnen eten en/of drinken en belanden in een Ierse pub. We gaan lekker aan de bar zitten en bestellen biertjes en Pinchos (tappas), de Spanjaarden zorgen voor de gezelligheid en de herrie. Na en paar uur vinden we het wel genoeg en gaan terug naar ons hotel. Annet heeft het ook wel gehad want die is immers sinds half drie wakker.
Hiermee eindigt dit reisverhaal van een pelegrino naar Pamplona, de rest is geschiedenis.
Resteert mij toch nog even om terug te komen op de naam van het eerste reisverslag,
”Plus et en Vous”.
Dit verwijst naar een oude wapenspreuk en is het adagium van een Vlaams karmelietenklooster en bekende privéschool uit de 17de / 18de eeuw, hetgeen betekend dat er altijd meer uit jezelf te halen is als je maar in jezelf blijft geloven. Erop vertrouwd dat hetgeen wat je doet het juiste is. Hierdoor zul je boven jezelf uit kunnen stijgen , meer vertrouwen in je krijgen en in staat zijn grote dingen te doen. Op momenten dat het me een beetje tegenzat heb ik dit maar als een soort mantra voorgehouden en het heeft me gebracht waar ik nu ben.
Ik blijf hier nog tot a.s. woensdag en vlieg dan samen met Annet naar huis.
Hoop jullie thuis weer te zien en te spreken.
groet Ed
Roncesvalles - Pamplona
55 km
Na een nachtelijk onderbreking om Annet wakker te bellen sta ik om 7 uur op.
Het waait erg hard, de tent gaat behoorlijk te keer en het is steenkoud. De sneeuw van de Pyreneeën koelt de wind af tot onder het vriespunt.
Ik eet mijn ontbijt dat bestaat uit de restanten van gisteravond en begin na het schrijven van mijn verhaal van gisteren aan het opruimen van mijn spullen. Gisteravond ben ik met kleren en al gaan slapen omdat het zo koud was, hierdoor kon ik de moed niet meer vinden om m’n verhaal te maken.
Terwijl ik zit te eten kijk ik wat rond in de tent en besluit dat dit de Zwanenzang voor de tent betekend. Ik zal hem straks oprollen en gelijk met het grondzeil eervol ten grave dragen ( in de container dus). In de afgelopen twee weken is de tent behoorlijk vies geworden, ik moet hem nu nat inpakken waardoor hij nog drie weken ingepakt moet blijven en hier en daar is hij beschadigd en uiteindelijk heeft hij na 15 jaar trouwe dienst zijn geld wel opgebracht.
In de koude snijdende wind ruim ik dus mijn spullen op en ga daarna op pad om mijn laatste kilometers te rijden.
De eerste helft is het nog steeds klimmen en rij door kleine Spaanse bergdorpjes. Heel kneuterig en bloembakken aan de balkonnetjes. De koeien staan op de groene heuvels met koebellen om.
Ik rij langs kleine stroompjes en watervalletjes en de bermen staan ook hier vol met voorjaarsbloeier.
Ondanks dat de zon is gaan schijnen is de wind nog behoorlijk koud, het is een geluk dat deze uit het noorden komt en ik hem dus in de rug heb.
Naarmate ik uit de Pyreneeën rij wordt het langzaam warmer.
In het begin van de middag rij ik de voorsteden van Pamplona binnen. Het hotel is echter aan de kant van het vliegveld en ik zal dus volledig door de stad moeten rijden.
Op een gegeven moment ben ik het hotel op 1 km genaderd en sta met m’n fiets voor een brede rijksweg. Waar ik ook kijk, ik zie geen mogelijkheid om hier overheen te komen. Nu weet ik dat in sommige gevallen het toegestaan is om op de grote weg te rijden, echter deze zijn wel heel erg druk.
Ik rij wat rond en probeer op verschillende manieren een viaduct te vinden helaas alles lijk te druk voor de fiets. Ondertussen heeft Annet gebeld dat ze in het hotel is gearriveerd.
Op een gegeven moment na een uur te hebben aangerommeld is m’n geduld op en ik rij met groot bravoure de grote weg op en steek een viaduct over, het verkeer gaat aan alle kanten langs me heen maar niemand toetert dus het zal wel goed zijn.
Heelhuids kom ik aan de andere kant van de rijksweg en kan m’n laatste stukje naar het hotel rijden.
Als ik in het hotel aankom zie ik na een kleine drie weken Annet weer. Ze heeft de kamer al en ik zet al m’n spullen in de gang.
De dame achter de balie geeft aan waar ik m’n fiets kan stallen tot dat deze opgehaald wordt door de koerierdienst. Voor de zekerheid bel ik hen nog even in Nederland op om te vragen of het allemaal wel goed gaat komen.
Na dat ik me heb opgeknapt gaan we een stukje lopen om te kijken of we ergens iets kunnen eten en/of drinken en belanden in een Ierse pub. We gaan lekker aan de bar zitten en bestellen biertjes en Pinchos (tappas), de Spanjaarden zorgen voor de gezelligheid en de herrie. Na en paar uur vinden we het wel genoeg en gaan terug naar ons hotel. Annet heeft het ook wel gehad want die is immers sinds half drie wakker.
Hiermee eindigt dit reisverhaal van een pelegrino naar Pamplona, de rest is geschiedenis.
Resteert mij toch nog even om terug te komen op de naam van het eerste reisverslag,
”Plus et en Vous”.
Dit verwijst naar een oude wapenspreuk en is het adagium van een Vlaams karmelietenklooster en bekende privéschool uit de 17de / 18de eeuw, hetgeen betekend dat er altijd meer uit jezelf te halen is als je maar in jezelf blijft geloven. Erop vertrouwd dat hetgeen wat je doet het juiste is. Hierdoor zul je boven jezelf uit kunnen stijgen , meer vertrouwen in je krijgen en in staat zijn grote dingen te doen. Op momenten dat het me een beetje tegenzat heb ik dit maar als een soort mantra voorgehouden en het heeft me gebracht waar ik nu ben.
Ik blijf hier nog tot a.s. woensdag en vlieg dan samen met Annet naar huis.
Hoop jullie thuis weer te zien en te spreken.
groet Ed
-
05 Mei 2018 - 16:58
Bernadette:
Geniet maar gezellig met An van Pamplona. Je hebt t wel verdiend -
05 Mei 2018 - 22:24
Ineke:
Hallo Kanjer !
Top gedaan en de spreuk gaan we onthouden .
Veel liefs en groetjes aan Annet .
Blij dat ze goed aangekomen is .
Nog veel gezelligheid voor jullie beiden .
Ineke . Dave . Andrea. -
06 Mei 2018 - 10:40
Lon:
Hey Bikkel wat een prachtige reisverslagen weer! Ik heb genoten :-). Nu lekker verdient uitrusten en verder Genieten met je Meisje. Veel plezier samen XX -
11 Mei 2018 - 10:52
Nicolette:
Ed, chapeau! Genoten van je verhalen, niet/wel jaloers......wel op de beleving, maar niet op het afzien. Je bent vast weer enorm gegroeid! Nee, niet in kilo’s maar mentaal. Dikke kus! -
15 Mei 2018 - 11:23
Jan En Ingrid:
Wat een waanzinnige ervaring weer! Wij vinden je echt knap dat je zoiets aandurft! De spreuk is zeer van toepassing op jou Ed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
