Mechelen-Doornik
Door: ed
18 April 2018 | België, Doornik
18 april 2018
Mechelen/st. Kateleine / Doornik
127 km.
Vandaag net zo ver gereden als gisteren 127 km.
Vanmorgen vroeg opgestaan, 6 uur. Een wekker was niet nodig want de haan die rond de tent loopt begint dan te kraaien en houdt niet meer op.
Het is erg vochtig en de tent is behoorlijk nat.
Eerst dus maar koffie gezet en ontbeten ( restant broodjes en iets uit blik….).
Om acht uur kan ik op de fiets stappen en de rit van vandaag beginnen.
Het is erg druk op de weg met mensen die naar hun werk gaan en hordes schoolkinderen.
Als ik in het centrum van Mechelen kom is het spitsuur. Overal auto’s en fietsers geen doorkomen aan. Ik rij zo goed als mogelijk door het oude centrum dat vol oude gebouwen staat en terrassen die al klaar worden gezet. Het belooft dus weer een zonnige dag te worden.
Gelukkig kan ik Mechelen weldra achter me laten en ik rij via Londerzeel naar Aalst. Ik kan kilometrs fietsen op een voormalige spoorlijn en dat schiet lekker op . Vanaf Aalst ga ik langs de Dender fietsen en via het jaagpad kom ik uit in Geraardsbergen. De stad ligt tegen een berg opgebouwd en hup daar gaat ie. Tandje terug, en terug, en terug. Uiteindelijk kom ik boven en aan de andere kant van de stad knal ik naar beneden met 50 km/uur.
Na Geraardsbergen beginnen gelijk de heuvels en dat is goed te merken aan de snelheid. Meerdere keren zak ik terug naar 10/12 km/uur. Ik heb gelukkig niet zo veel bagage bij me….
Vanaf 10 uur is het erg warm aan het worden en het zweet loopt van mijn hoofd, mijn t-shirt is doorweekt en het petje voorkomt dat mijn voorhoofd uit elkaar spat. Typisch geval van jammer.
Ik merk al snel dat ik te weinig water bij me heb en ik kan gelukkig wat water lenen van de Belgen.
Ik passeer hele kleine gehuchtjes waar geen mens te zien is. En alsm,aar heuvel op heuvel af. Ik ben er onderhand wel klaar mee. Gelukkig glijden de kilometers snel weg en uiteindelijk komt Doornik in zicht. Ik rij naar de camping waar ik vier jaar geleden voor een gesloten poort stond omdat deze vol was. Gelukkig is er nu wel plaats in de herberg.
Ik krijg een plaatsje naast een doorgaande weg en het verkeer raast voorbij. Gelukkig zit ik ook naast de ingang van het zwempad waardoor ik de radio, als ik hem bij me zou hebben , niet aan hoef te zetten, leuk jó, die mobieltjes met ingebouwde stereo.
Als het zonnetje is verdwenen ga ik maar dineren. Ik heb vandaag geen boodschappen kunnen doen en het wordt dus behelpen.
Bij de receptie hadden ze gelukkig nog wat uitgedroogde broodjes en uit mijn eigen voorraad pak ik maar een blikje haring in tomatensaus en een zakje noddles. Een beetje apart maar het smaakt we.
Het is ondertussen half negen geworden en het zonnetje is verdwenen. Tijd dus om naar bed te gaan.
Morgen weer een nieuwe dag in het verschiet en de route gaat naar Seraucourt le grand, een piep klein plaatsje onder St. Quentin.
Mechelen/st. Kateleine / Doornik
127 km.
Vandaag net zo ver gereden als gisteren 127 km.
Vanmorgen vroeg opgestaan, 6 uur. Een wekker was niet nodig want de haan die rond de tent loopt begint dan te kraaien en houdt niet meer op.
Het is erg vochtig en de tent is behoorlijk nat.
Eerst dus maar koffie gezet en ontbeten ( restant broodjes en iets uit blik….).
Om acht uur kan ik op de fiets stappen en de rit van vandaag beginnen.
Het is erg druk op de weg met mensen die naar hun werk gaan en hordes schoolkinderen.
Als ik in het centrum van Mechelen kom is het spitsuur. Overal auto’s en fietsers geen doorkomen aan. Ik rij zo goed als mogelijk door het oude centrum dat vol oude gebouwen staat en terrassen die al klaar worden gezet. Het belooft dus weer een zonnige dag te worden.
Gelukkig kan ik Mechelen weldra achter me laten en ik rij via Londerzeel naar Aalst. Ik kan kilometrs fietsen op een voormalige spoorlijn en dat schiet lekker op . Vanaf Aalst ga ik langs de Dender fietsen en via het jaagpad kom ik uit in Geraardsbergen. De stad ligt tegen een berg opgebouwd en hup daar gaat ie. Tandje terug, en terug, en terug. Uiteindelijk kom ik boven en aan de andere kant van de stad knal ik naar beneden met 50 km/uur.
Na Geraardsbergen beginnen gelijk de heuvels en dat is goed te merken aan de snelheid. Meerdere keren zak ik terug naar 10/12 km/uur. Ik heb gelukkig niet zo veel bagage bij me….
Vanaf 10 uur is het erg warm aan het worden en het zweet loopt van mijn hoofd, mijn t-shirt is doorweekt en het petje voorkomt dat mijn voorhoofd uit elkaar spat. Typisch geval van jammer.
Ik merk al snel dat ik te weinig water bij me heb en ik kan gelukkig wat water lenen van de Belgen.
Ik passeer hele kleine gehuchtjes waar geen mens te zien is. En alsm,aar heuvel op heuvel af. Ik ben er onderhand wel klaar mee. Gelukkig glijden de kilometers snel weg en uiteindelijk komt Doornik in zicht. Ik rij naar de camping waar ik vier jaar geleden voor een gesloten poort stond omdat deze vol was. Gelukkig is er nu wel plaats in de herberg.
Ik krijg een plaatsje naast een doorgaande weg en het verkeer raast voorbij. Gelukkig zit ik ook naast de ingang van het zwempad waardoor ik de radio, als ik hem bij me zou hebben , niet aan hoef te zetten, leuk jó, die mobieltjes met ingebouwde stereo.
Als het zonnetje is verdwenen ga ik maar dineren. Ik heb vandaag geen boodschappen kunnen doen en het wordt dus behelpen.
Bij de receptie hadden ze gelukkig nog wat uitgedroogde broodjes en uit mijn eigen voorraad pak ik maar een blikje haring in tomatensaus en een zakje noddles. Een beetje apart maar het smaakt we.
Het is ondertussen half negen geworden en het zonnetje is verdwenen. Tijd dus om naar bed te gaan.
Morgen weer een nieuwe dag in het verschiet en de route gaat naar Seraucourt le grand, een piep klein plaatsje onder St. Quentin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
